Met goedheid overlaân - Gedragen door het verleden

Het zijn momenten waar je naartoe leeft en naar uitkijkt. Je zal maar een jubileum vieren! Een periode ligt achter je. Het heden is het herdenken en vieren van wat is geweest; de toekomst is nog onzeker en onbekend. In drie artikelen sta ik daarbij stil, en dat doe ik niet zomaar, want…

Het is het einde van de zomer van 2021. De zon staat laag aan de hemel als ik in mijn auto stap. Voor het eerst ga ik solliciteren als dirigent van een koor. Ik heb gereageerd op een advertentie in het kerkblad en ben uitgenodigd. Een kinderkoor in Borssele zoekt een dirigent vanwege het vertrek van de vorige. ‘Je moet ergens beginnen,’ dacht ik, ‘waarom dan niet in een dorp aan het einde van de bewoonde wereld, dat alleen bekend is geworden door de kerncentrale die vanuit de wijde omtrek zichtbaar is?’

Aldaar aangekomen zwaait de kerkdeur open en stapt de toenmalige predikant breed lachend naar buiten. ‘Welkom in het mooiste dorp van Nederland!’ klinkt het. Rap van tong als ik ben, was mijn directe reactie om mij heen kijkend: “Dan denk ik dat ik verkeerd ben gereden…” De toon voor het gesprek was gezet. Het werd een hartelijk welkom. Al snel volgde echter een onverwachte verrassing: “Jij wilt graag het kinderkoor gaan doen? Wij hebben ook nog een gemengd koor. Interesse?”

Direct zei mijn hart ‘ja’, maar mijn agenda ‘nee’. Met de belofte erop terug te komen wanneer mogelijk, verliet ik de gesprekstafel en keerde huiswaarts. Terugrijdend naar huis, toen de ondergaande zon de haven bescheen en in een oranje gloed hulde, voelde ik: deze route ga ik nog vaak mogen rijden.

Onverwachts ontstond er enkele weken later de mogelijkheid om naast het kinderkoor ook ‘ja’ te zeggen tegen het gemengde koor van de Gereformeerde Gemeente Borssele, mits zij om de week zouden repeteren. Met vreugde werd daarop gereageerd, en zo stond ik op 1 november 2021 voor het eerst als dirigent voor het gemengde koor “Ethan”.

Wat is er sinds die eerste repetitie veel veranderd:

• Het keiharde noten raken heeft plaatsgemaakt voor zingen. Zangtechniek en ademhaling worden iedere repetitie beter.
• Waar eerst iedereen voor zichzelf zong en er geen onderlinge band merkbaar was, wordt er nu naar elkaar geluisterd. Men vangt elkaars fouten en tekortkomingen op en helpt elkaar.
• Thuis studeren? ‘Dat doen wij hier niet!’ was wat ik hoorde. Maar inmiddels wordt er met vreugde gezongen, en dat stopt niet meer op maandag. Tijdens het huishouden, onderweg naar school of in kleine groepjes ’s avonds samenkomend… er wordt gezongen. De psalmen en liederen galmen menige avond over de straten.
• Wat is het koor gegroeid! Waar eerst werd gedacht dat het een ‘oudemensenkoor’ was, is het jongste lid nu 15 en het oudste 82 jaar oud. Van alle leeftijden komen de leden met plezier naar de repetities. Jong en oud ontmoeten elkaar, leren van elkaar en genieten van het samenzijn. Wat mag Borssele zich gelukkig prijzen met de grootste ledengroei ooit in het afgelopen jaar! Tegen de trend van de tijd in, ook met een grote groep mannen. Waar vind je dat nog bij een koor anno 2025?

En dan kan ik slechts terugkijken op de krappe drie jaar dat ik aan het koor verbonden mag zijn. Maar wat liggen er al veel jaren achter!

Gemengd koor “Ethan” mag DV volgende week zaterdag het 50-jarig bestaan herdenken.
Wat een repetities, wat een uitvoeringen, wat een dirigenten hebben voor het koor gestaan, wat een organisten zijn eraan verbonden geweest! Volgende week viert men een halve eeuw koorzang. En waarom?

Niet omdat Borssele het verdiende, niet omdat de kerkenraad het zo graag wilde, niet omdat het koor verbeterde door de tijd of de ledentallen groeiden…
Nee, omdat God het zo gewild heeft.

Als titel voor de jubileumuitvoering staat er boven: ‘Met goedheid overlaân’. Want is Hij het niet Die het koor gespaard, gedragen en gezegend heeft? Zonder Zijn sparende handen was het koor allang gestopt te bestaan. Zonder Zijn dragende handen zouden wij geen repetitie of uitvoering de kracht hebben om onze stem tot Hem op te heffen. Zonder Zijn zegenende handen zou de zang leeg en doelloos zijn geweest. Dan zou de zang nooit tot zegen zijn geweest voor de zangers of de luisteraars.

Verdiend? Nee, zeker niet. Al die repetities en uitvoeringen, al die leden van wie velen al de weg zijn gegaan van alle vlees, ieder die bij het koor betrokken was of is… wij zondigen iedere dag. Het zou verdiénd zijn geweest als dit koor niet meer bestond, maar het is anders. Daarom zal in de eerste samenzang volgende week de verwondering doorklinken:

“Geloofd zij God, op 't hoogst geprezen, Die, onvoorstelbaar goed, veel wond'ren aan ons doet.” (Psalm 31)

En in de tweede samenzang zullen we erkennen dat wij fout zijn geweest en Hij goed:

“Loof Hem, die u, al wat gij hebt misdreven, hoeveel het zij, genadig wil vergeven.” (Psalm 103)

Komt u volgende week zaterdag ook naar Borssele? Komt u met ons het jubileum herdenken en vieren?

Volgende week deel 2: Met goedheid overlaân – Gespaard in het heden

Johannes R