Een terecht commentaar op het artikel van vorige week weerklonk: “Ik denk niet dat dit altijd de dagelijkse praktijk is” en toegegeven; dat is in vele gevallen ook niet zo. Ik geef toe; mijn vorige artikel schetste een te geromantiseerd beeld van de waarheid, al hoop ik dat deze waarheid af en toe wel bestaat.

In gedachten zie ik u zitten; hoofdschuddend leest u het artikel wat ik vorige week heb geschreven. Wat is dit nu voor iets vreemds? Het niveau is nogal gezakt na de artikelen die eerder dit jaar hier verschenen zijn en toegegeven… dit artikel was ook echt als een grap bedoeld. Eén keer in het jaar grijp ik de kans aan om een grappig artikel te schrijven wat toch stof tot nadenken geeft. Dit jaar door niet meer dan de geluiden van de baby uit het verhaal te beschrijven.

Inmiddels heb ik al aardig wat artikelen geschreven. De meeste daarvan zijn voor lezers van alle leeftijden, af en toe schrijf ik een artikel speciaal voor kinderen. Maar 1 groep ‘lezers’ hebben nog nooit een artikel kunnen lezen. Op verzoek van een lezer van deze website schrijf ik nu dan ook voor het eerst een artikel, speciaal voor baby’s!

Wanneer is de mens tevreden?

Wij wonen in een huis. Wij rijden in de auto. Wij varen over de zee op een boot. Wij vliegen door de lucht in een vliegtuig of raket.

Wat is er voor de mensen nog onmogelijk? Wat kan de mens niet maken?

Voor wie weer in het ritme van de werk- en schoolweek zit, lijkt de vakantie alweer lang geleden. De 8 weken dat Nederland de zomervakantie heeft gevierd zijn voorbijgegaan voor wij er erg in hadden. Meewarig denken wij nog wel eens terug aan de periode dat de tijd even iets langzamer ging dan wij gewend zijn. Aan de gezellige avonden met het gezin, aan de familiemaaltijden, aan de strandwandelingen in de avond, aan het zwembad in Zuid-Frankrijk, aan…

“Nou, vertel eens… wat heb je ons te vertellen? Wat moeten wij nu eens anders gaan doen?”

“Jongens en meiden, wij gaan het vandaag over een onderwerp hebben wat jullie waarschijnlijk wel interessant zullen vinden. Toch wil ik van tevoren benadrukken dat wij op een respectvolle wijze het volgende hoofdstuk van ons biologieboek zullen behandelen en ik wil jullie dan ook vragen om met gepast gedrag, wat een Christelijke scholier hoort te hebben, aan deze lessen deel te nemen.”

“Waarom begrijpt niemand mij? Waarom ziet men mij niet? Waarom? Waarom? Ik wil er niet meer aan denken. Zal ik dan maar..?”

“Doe je eerst even de gordijnen dicht zodat er niemand naar binnen kan kijken? Dan kunnen wij daarna het beeldscherm aanzetten! Het is niet de bedoeling dat de buren zien dat wij ernaar kijken!”

“Ik dacht nog zo, ik doe het niet meer, maar nu heb ik het weer gedaan.