Dankdag voor gewas en arbeid,
ieder jaar keert die dag weer.
Klokken luiden, orgels spelen,
en een volk buigt zich terneer.
’t Gaat ter kerke om te danken
en Gods Woord te horen aan.
Om Hem al de eer te geven,
voor wat Hij hun heeft gedaan.
Ach, wat was er rijke zegen,
in ’t voorbijgevlogen jaar,
’t Is teveel om ’t al te noemen,
’t is met schroom dat ik ‘t ervaar.
Daag’lijks deed Gij mij ontwaken,
uit de slaap die mij verkwikt.
Ied’re dag mocht ik mij laven;
werd mij voedsel toegeschikt.
U hielp mij tijdens de lessen
op de school, toen ‘k leren mocht.
U hielp mij in al mijn arbeid;
Heb ik daarin U gezocht?
Want Heer’, zonder U te zoeken
rust geen zegen op mijn vlijt.
En wat moet ik nu bekennen
dat ik U vaak heb vermijd.
‘k Zocht U niet in al mijn wegen,
’k dacht dat ik het zelf wel kon.
Dat ik wijs en krachtig zijnde
uit mijzelf alles begon.
Maar ik moet met schaamt’ bekennen
dat in mij gans is geen kracht.
Dat Gij het al hebt gegeven
ied’re dag en elke nacht.
Dus ik smeek U, deze dankdag,
om vergeving door Uw Zoon.
Voor al de bedreven zonden,
maak mijn hart daarvan toch schoon.
Niet dat ik dat verdien, Heere,
want ik weet; het is mijn schuld,
ik heb menigmaal gezondigd,
'k heb U met droefheid vervuld.
Als ik dat in mijn hart gevoel,
en ik voel een waar berouw,
dan ga ik naast danken bidden,
“Heere, maak mij toch U trouw.“
Dan wordt deze dankdag biddag,
zo kan ik het jaar uitgaan.
Nu ligt mijn pad in Uw handen
en leer ik Uw weg te gaan!
Johannes R
Reactie plaatsen
Reacties